Γυναίκα 30 ετών και… μόνη

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

StumpleUpon DiggIt! Del.icio.us Blinklist Yahoo Furl Technorati Simpy Spurl Reddit Google Twitter FaceBook

Η ηλικία των 30 σημαίνει για τη γυναίκα ωριμότητα και συνειδητοποιημένη απόλαυση. Παράλληλα όμως τότε συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος κυλά, και μάλιστα γρήγορα. Κάτι που της δημιουργεί αναπόφευκτο άγχος, ιδιαίτερα αν είναι μόνη.

Θέμα επιλογής
Η Αννίτα είναι 33 ετών και μόνη. Μόνη κατά συνείδηση, καθώς η ίδια έχει επιλέξει να κοιμάται μόνη της τα βράδια. «Ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου θα πρέπει να βρίσκεται εκεί όχι για να καλύπτει τη μοναξιά σου αλλά τα “θέλω” και τα συναισθήματά σου».
Η Αννίτα στα 33 της χρόνια αρνείται να συμβιβαστεί συναισθηματικά προκειμένου να κατευνάσει το άγχος της ηλικίας της. Πριν από ένα χρόνο χώρισε από μια σοβαρή σχέση γιατί, όπως λέει, δεν ήταν ο «κατάλληλος». «Ήμουν με κάποιον ο οποίος ναι μεν πληρούσε τις γενικά αποδεκτές προϋποθέσεις, με την έννοια ότι με αγαπούσε, ήταν οικονομικά ανεξάρτητος και έβλεπε σοβαρά τη σχέση μας, αλλά δυστυχώς δεν ένιωθα το κάτι παραπάνω. Στην ηλικία μου θα μπορούσα να “βολευτώ” και ό,τι γίνει. Για μένα όμως ευτυχία είναι ο έρωτας και, αν δεν μπορώ να τον βρω, προτιμώ να είμαι μόνη μου σε ένα σπίτι παρά μόνη μου σε μια σχέση».

Το τίμημα της μοναξιάς
Θα μπορούσε πράγματι να πει κανείς ότι το να είσαι μόνη και ελεύθερη είναι ευλογία σε σύγκριση με τη δυστυχία που μπορεί να προκαλέσει ένας κακός σύντροφος και κατ’ επέκταση ένας κακός ή για λάθος λόγους γάμος. Από την άλλη όμως είναι στιγμές που η μοναξιά πονάει. «Φυσικά υπάρχει και το τίμημα. Είναι φορές που “τρελαίνομαι” και δεν σου κρύβω πως θα ήθελα πολύ να έχω μια σχέση… Μια σχέση όμως θα πρέπει να σε κάνει να γίνεσαι καλύτερος, να σε απελευθερώνει και όχι να σε κάνει να νιώθεις εγκλωβισμένος».
Από την άλλη, δεν είναι λίγες οι γυναίκες που μετά τα 35, υπό το άγχος της ηλικίας και την πίεση της «κοινωνίας», χαμηλώνουν τις αντιστάσεις τους και συμβιβάζονται σε μια σχέση που αν ήταν νεότερες μπορεί και να απέρριπταν.
«Δεν λέω, ενώ οι άντρες στα 30 και κάτι θεωρούνται ότι “έχουν ακόμα καιρό” εμείς βρισκόμαστε στο “όριο”. Και εγώ αγχώνομαι, αλλά ταυτόχρονα αρνούμαι να δεχτώ πως η ηλικία μου θα πρέπει να καθορίσει το μέλλον και την ευτυχία μου. Αυτό δεν είναι συμβιβασμός, είναι έκπτωση».

Εσύ πότε θα γίνεις μάνα;
Δεν ξέρεις πως όσο περνούν τα χρόνια δεν γίνεσαι νεότερη; Θα μείνεις γεροντοκόρη; Πότε θα παντρευτείς; Πότε θα κάνεις παιδιά; Ανελέητα ερωτήματα, σχόλια, κοινωνικές και χρονικές πιέσεις βομβαρδίζουν τις περισσότερες γυναίκες που διανύουν την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους.
«Αυτή την “πίεση” την βιώνω καθημερινά ακόμα και από τις “αποκατεστημένες” φίλες μου. Από την άλλη όμως πιο πολύ με αγχώνει η ιδέα τού να κάνω παιδί με λάθος άνθρωπο παρά το πότε θα γίνω μάνα. Εξάλλου η Ιατρική μάς δίνει πια αυτή τη δυνατότητα ακόμα και στα 40. Έχω γνωρίσει γυναίκες που δεν ντρέπονται να παραδεχτούν πως προτιμούν να παντρευτούν προκειμένου να κάνουν ένα παιδί και ας χωρίσουν μετά. Το βρίσκω τραγικό. Είναι σαν να οργανώνεις τη δυστυχία σου και, ακόμα χειρότερα, τη δυστυχία του παιδιού σου. Ένα παιδί υποτίθεται πως είναι η ολοκλήρωση και η απόλυτη ευτυχία ενός ζευγαριού, όχι εξαναγκαστική επιλογή και κοινωνική επιταγή».

Η άλλη όψη του νομίσματος
Την αποκαλώ «ελεύθερη και ωραία» και γελάει ανταπαντώντας «χαλαρή εργένισσα»! «Και δεν είμαι μόνη, είμαστε πολλές, ολόκληρο “κοινωνικό φαινόμενο”! Εξάλλου περνάω και μόνη μου καλά! Με τους φίλους, τη δουλειά, τα ενδιαφέροντά μου, τον ελεύθερο χρόνο μου! Γιατί, όπως και να το κάνουμε, έχει και τα θετικά της η εργένικη ζωή, που είναι κρίμα να τα θυσιάζεις στο αγχωμένο κυνήγι ενός συντρόφου!»
Η Αννίτα επιμένει πως, αν και δεν είναι ρομαντική, αξίζει τον κόπο να περιμένουμε τον έρωτα της ζωής μας. «Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι εμείς οι ίδιοι ορίζουμε τη ζωή μας. Όλοι θέλουμε να βρούμε την ευτυχία, αλλά σημασία έχει να είναι αληθινή και όχι ουτοπία. Αν είμαστε τυχεροί, θα έρθει νωρίς• αν πάλι όχι, νομίζω πως αξίζει να το ρισκάρουμε. Εξάλλου τα καλύτερα πράγματα στη ζωή έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις».

«Και εγώ αγχώνομαι, αλλά ταυτόχρονα αρνούμαι να δεχτώ πως η ηλικία μου θα πρέπει να καθορίσει το μέλλον και την ευτυχία μου. Αυτό δεν είναι συμβιβασμός, είναι έκπτωση».

Της Φαίης Ευθυμίου
Με τη συνεργασία της Ροδούλας Ζορμπά, ψυχολόγου

πηγή