Το ότι το ιντερνετ αλλάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, λειτουργούμε και αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα λίγο πολύ μου ήταν οικείο. Ποτέ όμως δε σκέφτηκα το πως μπορεί το διαδίκτυο και οι υπολογιστές να παρεμβαίνουν στη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου μας. Η νευροφυσιολόγος καθηγήτρια Baroness Greenfield υποστηρίζει ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της αυξανόμενης χρήσης του διαδικτύου και του υπολογιστή από τα παιδιά με την ικανότητα συγκέντρωσής τους.
Η παρατήρηση της ξεκίνησε από την έξαρση χορήγησης του φαρμάκου Ritalin (φάρμακο που χορηγείται για την αντιμετώπιση της διάσπασης προσοχής). Σύμφωνα με την καθηγήτρια Greenfield η έξαρση του φαινομένου της διάσπασης προσοχής στα παιδιά μπορεί να σχετίζεται με την αυξανόμενη παραμονή των παιδιών μπροστά στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το επιχείρημά της υποστηρίζει λέγοντας πως ένα παιδί που περνάει πολλές ώρες πατώντας κουμπιά και μπροστά σε εναλλασσόμενα γρήγορα ερεθίσματα του διαδικτύου ο εγκέφαλος συνηθίζει σε αυτούς τους γρήγορους ρυθμούς.
Τα παιδιά αυξάνοντας τη χρήση του Internet μειώνουν το χρόνο ανάγνωσης μιας ιστορίας και γενικά των δραστηριοτήτων που απαιτούν πολύωρη συγκέντρωση. Τα παιδιά συνηθίζουν στην γρήγορη αντίδραση με την οθόνη και δυσκολεύονται μετά να καθίσουν έστω και για μισή ώρα στην ίδια θέση. Το μυαλό σύμφωνα με τους νευροφυσιολόγους αλλάζει συνέχεια, αλλά είναι πολύ ευαίσθητο στο περιβάλλον το οποίο βρίσκεται και ως εκ τούτου ένα περιβάλλον όπως αυτό του υπολογιστή μπορεί να επηρεάσει τη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου.
Σύμφωνα με την Prof. Greenfield η τεχνολογία δημιουργεί για τα παιδιά ένα περιβάλλον που είναι πολύ πλούσιο σε απαντήσεις αλλά ταυτόχρονα πολύ φτωχό σε ερωτήσεις. Υποστηρίζει επίσης ότι η διαφορά μεταξύ πληροφορίας και γνώσης έχει χαθεί, αφού τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα μέσω του διαδικτύου εύκολα να έχουν πρόσβαση στην πληροφορία , όχι όμως και στο πλαίσιο που είναι απαραίτητο για τη γνώση.
Ενδιαφέρουσα θέση, αν και κατά τη γνώμη μου λίγο παρακινδυνευμένα γενικευμένη. Το σύνδρομο της Διάσπασης Προσοχής είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, κλινικό σύνδρομο που φαίνεται να χαρακτηρίζεται από κληρονομικότητα κυρίως. Το ότι η ενασχόληση με το διαδίκτυο αλλάζει τη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου με συνταράσσει ως εύρημα , αν και δεν ξέρω αν επιστημονικά επιβεβαιώνεται. Το περιβάλλον σαφώς και αλλάζει τα δεδομένα και έτσι είναι και θα είναι πάντα.
Αλλά εγώ αναρωτιέμαι πως μπορούμε να μιλάμε για παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε μια δραστηριότητα για πολύ ώρα, όταν αυτό ακριβώς τους ζητάμε να κάνουν; Ένα παιδί σήμερα πρέπει να κάνει 2 ξένες γλώσσες τουλάχιστον, το σχολείο και αθλητισμό, μουσική, χορό ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του. Καμιά φορά να τα κάνει και όλα. Αν πρέπει καθημερινά να αφιερώσει 1 ώρα να σκεφτεί το καθένα δεν έχει άπειρα ερεθίσματανα επεξεργασθεί;
Για να μην παρεξηγηθώ δεν αμφισβητώ ότι το διαδίκτυο αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας μας σε πολλά επίπεδα. Για μενα αυτό είναι πασιφανές. Και είμαι πεπεισμένη ότι αλλάζει και τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου. Διαφωνώ όμως με τη σύνδεση της χρήσης του διαδικτύου από τα παιδιά με κλινικά σύνδρομα και υπερβολές. Μπορεί βέβαια και να είναι έτσι και η επιστήμη να διαψεύσει τους φόβους μου και να καταρρίψει τη στενοκεφαλιά μου. Ως τότε όμως διατηρώ το δικαίωμα να βλέπω τη θέση υπερβολική και αναμένω…!Άλλωστε η επιστήμη έτσι προχωρά, με αμφισβήτηση και διάψευση, διαφορετικά θα ήμασταν ακόμη στο μεσαίωνα!
Πηγή
Η παρατήρηση της ξεκίνησε από την έξαρση χορήγησης του φαρμάκου Ritalin (φάρμακο που χορηγείται για την αντιμετώπιση της διάσπασης προσοχής). Σύμφωνα με την καθηγήτρια Greenfield η έξαρση του φαινομένου της διάσπασης προσοχής στα παιδιά μπορεί να σχετίζεται με την αυξανόμενη παραμονή των παιδιών μπροστά στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το επιχείρημά της υποστηρίζει λέγοντας πως ένα παιδί που περνάει πολλές ώρες πατώντας κουμπιά και μπροστά σε εναλλασσόμενα γρήγορα ερεθίσματα του διαδικτύου ο εγκέφαλος συνηθίζει σε αυτούς τους γρήγορους ρυθμούς.
Τα παιδιά αυξάνοντας τη χρήση του Internet μειώνουν το χρόνο ανάγνωσης μιας ιστορίας και γενικά των δραστηριοτήτων που απαιτούν πολύωρη συγκέντρωση. Τα παιδιά συνηθίζουν στην γρήγορη αντίδραση με την οθόνη και δυσκολεύονται μετά να καθίσουν έστω και για μισή ώρα στην ίδια θέση. Το μυαλό σύμφωνα με τους νευροφυσιολόγους αλλάζει συνέχεια, αλλά είναι πολύ ευαίσθητο στο περιβάλλον το οποίο βρίσκεται και ως εκ τούτου ένα περιβάλλον όπως αυτό του υπολογιστή μπορεί να επηρεάσει τη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου.
Σύμφωνα με την Prof. Greenfield η τεχνολογία δημιουργεί για τα παιδιά ένα περιβάλλον που είναι πολύ πλούσιο σε απαντήσεις αλλά ταυτόχρονα πολύ φτωχό σε ερωτήσεις. Υποστηρίζει επίσης ότι η διαφορά μεταξύ πληροφορίας και γνώσης έχει χαθεί, αφού τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα μέσω του διαδικτύου εύκολα να έχουν πρόσβαση στην πληροφορία , όχι όμως και στο πλαίσιο που είναι απαραίτητο για τη γνώση.
Ενδιαφέρουσα θέση, αν και κατά τη γνώμη μου λίγο παρακινδυνευμένα γενικευμένη. Το σύνδρομο της Διάσπασης Προσοχής είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, κλινικό σύνδρομο που φαίνεται να χαρακτηρίζεται από κληρονομικότητα κυρίως. Το ότι η ενασχόληση με το διαδίκτυο αλλάζει τη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου με συνταράσσει ως εύρημα , αν και δεν ξέρω αν επιστημονικά επιβεβαιώνεται. Το περιβάλλον σαφώς και αλλάζει τα δεδομένα και έτσι είναι και θα είναι πάντα.
Αλλά εγώ αναρωτιέμαι πως μπορούμε να μιλάμε για παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε μια δραστηριότητα για πολύ ώρα, όταν αυτό ακριβώς τους ζητάμε να κάνουν; Ένα παιδί σήμερα πρέπει να κάνει 2 ξένες γλώσσες τουλάχιστον, το σχολείο και αθλητισμό, μουσική, χορό ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του. Καμιά φορά να τα κάνει και όλα. Αν πρέπει καθημερινά να αφιερώσει 1 ώρα να σκεφτεί το καθένα δεν έχει άπειρα ερεθίσματανα επεξεργασθεί;
Για να μην παρεξηγηθώ δεν αμφισβητώ ότι το διαδίκτυο αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας μας σε πολλά επίπεδα. Για μενα αυτό είναι πασιφανές. Και είμαι πεπεισμένη ότι αλλάζει και τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου. Διαφωνώ όμως με τη σύνδεση της χρήσης του διαδικτύου από τα παιδιά με κλινικά σύνδρομα και υπερβολές. Μπορεί βέβαια και να είναι έτσι και η επιστήμη να διαψεύσει τους φόβους μου και να καταρρίψει τη στενοκεφαλιά μου. Ως τότε όμως διατηρώ το δικαίωμα να βλέπω τη θέση υπερβολική και αναμένω…!Άλλωστε η επιστήμη έτσι προχωρά, με αμφισβήτηση και διάψευση, διαφορετικά θα ήμασταν ακόμη στο μεσαίωνα!
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου