Τα αίτια είναι ακόμα άγνωστα,αλλά φαίνεται οτι είναι αποτέλεσμα συνδυασμού κληρονομικής προδιάθεσης και επίδρασης από το περιβάλλον. Η προδιάθεση σημαίνει ότι δεν θα την εμφανίσουν υποχρεωτικά τα παιδιά αλλά εφόσον δράσουν οι εξωτερικοί παράγοντες. Η κληρονομικότητα πιθανολογείται από το γεγονός οτι όταν έχει ένας από τους γονείς την πάθηση το ποσοστό να την εμφανίσει το παιδί είναι περίπου 25% ενώ αν έχουν και οι δύο γονείς ανεβαίνει στο 75%, ποσοστά πολύ υψηλότερα από το 1-2% του γενικού πληθυσμού. Αν εμφανίσει ψωρίαση αδελφός χωρίς να πάσχουν οι γονείς το ποσοστό προσεγγίζει το 20% αλλά αν είναι μονοζυγώτης (πανομοιότυπος) δίδυμος φθάνει το 70%. Αυξημένες αλλά όχι τόσο είναι οι πιθανότητες όταν έχουν ψωρίαση πιο μακρινοί συγγενείς π.χ. θείοι, ξαδέρφια κτλ.
Ακόμα δεν ξέρουμε ποιός είναι ο εξωτερικός παράγοντας που «ξεκινάει» την φλεγμονή-ψωρίαση στα άτομα με την κληρονομική προδιάθεση και τα ευαίσθητα γονίδια. Μια θεωρία που ερευνάται τα τελευταία χρόνια ενοχοποιεί παλιές λοιμώξεις από στρεπτόκοκκο- όπως την πυώδη αμυγδαλίτιδα- ή από συνηθισμένες ιώσεις που όλοι μπορεί να πάθουμε κατα τη διάρκεια της ζωής. Εκτός από μια σχετικά σπάνια μορφή της νόσου, τη σταγονοειδή ψωρίαση που εμφανίζεται μερικές ημέρες μέχρι λίγες εβδομάδες μετά από ένα επεισόδιο πυώδους αμυγδαλίτιδας και πολύ συχνά υποχωρεί τελείως, στις υπόλοιπες περιπτώσεις η ψωρίαση δεν ξεκινά τόσο άμεσα. Αντίθετα οι βλάβες μπορεί να εμφανιστούν μετά από πολλά χρόνια , με επίδραση και άλλων επιβαρυντικών καταστάσεων.
Σήμερα γνωρίζουμε ορισμένους περιβαλλοντικούς παράγοντες που σίγουρα επιδεινώνουν την ψωρίαση και διορθώνοντάς τους μπορούμε να μειώσουμε τη βαρύτητά της ή και να την περιορίσουμε τόσο ώστε να μην χρειάζεται θεραπεία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου