Απαιτείται συνδυασμός φαρμάκων, διατροφής και εξειδικευμένης άσκησης για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης

Δεν αρκεί η λήψη φαρμάκων για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης, χρειάζονται και ειδικά προγράμματα Αποκατάστασης για τη διόρθωση των κινητικών προβλημάτων, δηλώνει ο Γεώργιος Λυρίτης, καθηγητής Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Οστεοπόρωσης στη δημοσιογράφο Μίνα Ράλλη.

Ο κ. Λυρίτης εξηγεί ότι η θεραπεία δεν εξαλείφει αλλά μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης νέων καταγμάτων σε ποσοστό που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να φτάσει μέχρι 70- 80 %.

Τονίζει την ανάγκη πρόληψης, που στηρίζεται στην επαρκή πρόσληψη ασβεστίου μέσω της κατανάλωσης γαλακτοκομικών από νεαρή ηλικία και στη συστηματική άσκηση. Ειδικά οι γυναίκες πρέπει να καταναλώνουν δυο μονάδες γαλακτοκομικών την ημέρα - κατά προτίμηση γάλα ή γιαούρτι, αφού το τυρί λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε νάτριο αυξάνει την αποβολή του ασβεστίου.

Η οστεοπόρωση βέβαια δεν είναι αποκλειστικά γυναικεία ασθένεια αφού σε ποσοστό περίπου 10 % προσβάλλει και τους άνδρες.

Ειδικά για τις γυναίκες επισημαίνει ο πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Οστεοπόρωσης καμπανάκι κινδύνου αποτελούν η πρόωρη εμμηνόπαυση και η επιβαρυμένη κληρονομικότητα από την πλευρά της μητέρας.

Συμπτώματα και Διάγνωση

Η οστεοπόρωση θεωρείται σιωπηλή ασθένεια. Παρόλα αυτά υπάρχουν συμπτώματα που πρέπει να μας θορυβήσουν, πριν φτάσουμε στο κάταγμα;

Η οστεοπόρωση είναι όντως σιωπηλή για μια μεγάλη περίοδο αλλά από τη στιγμή που εμφανιστούν κατάγματα, τότε είναι τόσο ραγδαία η εξέλιξή της που είναι πάρα πολύ δύσκολο με φαρμακευτικό τρόπο να σταματήσει η εμφάνιση νέων καταγμάτων. Όλα τα νοσήματα βέβαια έχουν μια σιωπηλή περίοδο, αλλά στην οστεοπόρωση η περίοδος αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη, αφού μπορεί να κρατήσει 5, 10 ακόμη και 15 χρόνια.

Όσον αφορά τα συμπτώματα καταρχήν η οστεοπόρωση δεν έχει συγκεκριμένα ενοχλήματα. Να επισημάνω δυο συμπτώματα που παρουσιάζονται σε ορισμένες γυναίκες, σε μια υποτίθεται ανύποπτη περίοδο, παράδειγμα σε μια γυναίκα ηλικίας 55 -58 ετών: το πρώτο είναι ένας έντονος, συσφιγκτικός πόνος ανάμεσα στις ωμοπλάτες όταν κάθεται όρθια και προσπαθεί να συγκεντρωθεί σε μια εργασία. Αυτή η ραχιαλγία, όπως την ονομάζουμε, οφείλεται καταρχήν στην έλλειψη ασβεστίου.

Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός γυναικών που επειδή έχουν έντονη ζωή , παθαίνουν μικροκατάγματα. Συνήθως είναι κατάγματα του καρπού, οπότε δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό μπορεί να έχει σχέση με την οστεοπόρωση. Ωστόσο κάθε κάταγμα σε μια γυναίκα ηλικίας 35-65 ετών στον καρπό, πρέπει να διερευνηθεί αν συνδέεται με οστεοπόρωση. Έτσι μπορεί να εντοπιστεί το νόσημα σε πολύ νεότερη ηλικία από εκείνη που θα εκδηλωθεί κανονικά.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ασθένειας; Αρκεί η μέτρηση οστικής μάζας για να εκτιμηθεί ο κίνδυνος οστεοπόρωσης;

Η διάγνωση γίνεται με την μέτρηση της οστικής μάζας. Η οστική μάζα πρέπει την πρώτη φορά που εξετάζεται μια γυναίκα, να γίνεται σε δύο περιοχές. Στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης και του ισχίου.

Δεν είναι καθόλου περίεργο μια γυναίκα να έχει πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη και φυσιολογικό ισχίο ή το αντίθετο. Από τη στιγμή που θα βρεθεί η περιοχή με τη χαμηλότερη οστική μάζα, οι επαναληπτικές εξετάσεις μπορεί να γίνονται μόνο σε αυτή την περιοχή.

Η πρώτη μέτρηση της οστικής μάζας πρέπει να γίνεται με την τεχνική DEXA. Είναι τεχνική ακριβείας και μπορεί να καθορίσει και την ανάγκη έναρξης θεραπείας.

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν τα συμπτώματα της νόσου στη ζωή των ασθενών;

Τα συμπτώματα είναι πολλά και δεν είναι μόνο ότι καταστρέφουν τη υγεία αλλά επιδρούν και στην ποιότητα ζωής του ασθενούς. Βλέπουμε για παράδειγμα γυναίκες με υπερβολικά μεγάλη απώλεια αναστήματος, ακόμη και 15-20 εκατοστά και σκεφτείτε ότι αυτό το ύψος το χάσανε από τη σπονδυλική τους στήλη ή από κατάγματα σπονδύλων ή από μια προοδευτική κύφωση.

Αυτό δημιουργεί ένα δεύτερο σύμπτωμα: η κοιλιά δεν μπορεί να στηριχτεί πια στην σπονδυλική στήλη επειδή χάσανε ύψος, με αποτέλεσμα να πιέζεται προς τα εμπρός, το στήθος τους να μπαίνει προς τα μέσα και έτσι να έχουμε και πρόβλημα στο πεπτικό σύστημα ( δεν μπορούν να φάνε) αλλά και να πιέζεται η καρδιά και οι πνεύμονες.

Τα ενοχλήματα αυτά είναι μη αναστρέψιμα. Είναι πολύ σοβαρό ότι από τη στιγμή που υπάρχουν σπονδυλικά κατάγματα, υπάρχει κίνδυνος να προκληθούν νέα σπονδυλικά κατάγματα. Είναι αυτό που λέμε φαινόμενο ντόμινο: ο ένας σπόνδυλος σπάει το διπλανό.

Ένα άλλο σύμπτωμα είναι η μυϊκή αδυναμία. Αυτό δημιουργεί πόνο όταν προσπαθούν να κάνουν κάτι, δηλαδή έχουν επώδυνες κινήσεις αλλά και επώδυνο μυϊκό σύστημα.

Έτσι χάνουν την ομορφιά τους, που είναι πολύ σημαντική για μια γυναίκα, και από την άλλη έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας.

Παράγοντες κινδύνου

Ποιοι είναι σοβαρότεροι παράγοντες κινδύνου;

Καταρχήν οι γυναίκες που προσλαμβάνουν πολύ μικρές ποσότητες ασβεστίου μέσω της κατανάλωσης γαλακτοκομικών προϊόντων, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο.

Επίσης επιβαρυντικοί παράγοντες είναι το κάπνισμα (ειδικά αν μιλάμε για περισσότερα από δέκα τσιγάρα την ημέρα) αλλά και το αλκοόλ. Λογικά μια νέα γυναίκα μπορεί να καταναλώνει μία, το πολύ δυο μονάδες αλκοόλ την ημέρα, δηλαδή ένα ποτήρι κρασί ή ένα ποτήρι μπύρα. Η δεύτερη μονάδα δεν είναι για κάθε μέρα, δηλαδή το δύο είναι το όριο.

Γενικά η χρήση του αλκοόλ, ιδίως στα νέα άτομα, αλλά και κατά την εμμηνόπαυση, πρέπει να αποφεύγεται. Από την άλλη πλευρά υπάρχει μια σχολή που λέει ότι η κατανάλωση μικρής ποσότητας κόκκινου κρασιού, δηλαδή ένα ποτήρι την ημέρα, έχει και ευεργετική δράση στα οστά.

Ο σημαντικότερος όμως λόγος για να «ψαχτεί» μια γυναίκα φαίνεται ότι είναι η επιβαρυμένη κληρονομικότητα από την μητέρα της. Δηλαδή αν η μητέρα της έχει οστεοπόρωση ή οστεοπορωτικά κατάγματα, τότε η νέα αυτή γυναίκα πρέπει να ενδιαφερθεί για τα οστά της από πολύ μικρή ηλικία. Εμείς συνιστούμε σε αυτές τις περιπτώσεις μια μέτρηση της οστικής πυκνότητας στην ηλικία των 45 ετών, δηλαδή πριν την εμμηνόπαυση, ώστε να ξέρουμε τι θα συμβεί όταν έρθει η εμμηνόπαυση.

Υπάρχουν ασθένειες και φάρμακα ή σκευάσματα που προδιαθέτουν για οστεοπόρωση;

Υπάρχουν περιπτώσεις που η νόσος μπορεί να διαγνωστεί ευκολότερα, όταν κάποια άτομα πάσχουν από συγκεκριμένες ασθένειες . Η λήψη κορτιζόνης, υψηλών δόσεων θυροξίνης, φαρμάκων που αναστέλλουν την έκκριση υδροχλωρικού οξέως, όπως τα ζαντάκ και τα λοσέκ (φάρμακα για το στομάχι), η λήψη επί πολλά χρόνια αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, καθώς και τα ισχυρά ψυχοφάρμακα μπορεί να προκαλέσουν οστεοπόρωση.

Οι ασθενείς που παίρνουν τέτοια φάρμακα εκ των πραγμάτων πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία, γιατί διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.

Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες που έχουν πρόωρη εμμηνόπαυση. Πιο συγκεκριμένα κάθε γυναίκα που έχει εμμηνόπαυση πριν από τα 45 έτη -κάτι αρκετά συνηθισμένο- πρέπει να ελέγχεται μετά την εμμηνόπαυση.

Το σωματικό βάρος συνδέεται με τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης;

Υπάρχει αρνητική συσχέτιση μεταξύ βάρους και εμφάνισης οστεοπόρωσης. Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν οι γυναίκες που είναι αδύνατες και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα το πρότυπο είναι οι πολύ αδύνατες γυναίκες. Ο κίνδυνος είναι πιο αυξημένος αν το βάρος τους είναι 10 κιλά κάτω από το ύψος τους. Δηλαδή μια γυναίκα που είναι 1, 60 και είναι ελαφρότερη από 50 κιλά, έχει περισσότερες πιθανότητες να πάθει οστεοπόρωση.

Αυτό που είναι εντελώς καταστροφικό είναι το πρόβλημα της ψυχογενούς ανορεξίας – που εμφανίζεται συνήθως στην εφηβική ηλικία ή στην τρίτη δεκαετία της ζωής της γυναίκας - που μπορεί να επιφέρει τόσο μεγάλη απώλεια οστού, ώστε να υπάρχει κίνδυνος όχι μόνο για οστεοπόρωση αλλά και για την ίδια τη ζωή της.

Οι κοπέλες, που πάσχουν από ψυχογενή ανορεξία, ποτέ δεν επανακτούν τη φυσιολογική οστική πυκνότητα, ακόμη και όταν αποκτήσουν και πάλι φυσιολογικό βάρος.

Η παχυσαρκία για τη συγκεκριμένη πάθηση είναι προστατευτικός παράγοντας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συνιστάται σε καμία περίπτωση. Μια γυναίκα που μπαίνει στην εμμηνόπαυση πρέπει κανονικά να έχει αυξήσει το σωματικό της βάρος, από την ηλικία των 20 ετών κατά 17 % με 20 %.

Επομένως αν μια γυναίκα όταν είναι 20 ετών έχει βάρος 50 κιλά και στα 52 έτη μπει στην εμμηνόπαυση και δεν έχει πάρει περισσότερα κιλά, έχει αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξει τη νόσο. Κανονικά αυτή η γυναίκα πρέπει να είναι 61-62 κιλά .

Τύποι οστεοπόρωσης

Η οστεοπόρωση αφορά κυρίως τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση;

Ένα ποσοστό περίπου 30 % των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών αναμένεται να αναπτύξουν σοβαρό πρόβλημα οστεοπόρωσης με εμφάνιση σπονδυλικών καταγμάτων.

Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα έχουμε περίπου 500.000 γυναίκες με σπονδυλικά κατάγματα. Διευκρινίζω ότι σπονδυλικό κάταγμα δεν σημαίνει τραυματισμός ούτε ότι προκλήθηκε από πτώση. Τα σπονδυλικά κατάγματα γίνονται αυτόματα και μπορεί να φανούν σε μια ακτινογραφία, παρόλο που η γυναίκα δεν θυμάται να έχει υποστεί ποτέ τραυματισμό.

Έχουμε και τα κατάγματα του περιφερικού σκελετού, δηλαδή τα κατάγματα του ισχίου, που παρουσιάζονται στην γεροντική ηλικία (έχουν μετρηθεί με μεγάλη ακρίβεια στον ελληνικό πληθυσμό τα τελευταία 30 χρόνια) και αυξάνονται ραγδαία σε συνολικό αριθμό, τόσο γιατί γηράσκει ο ελληνικός πληθυσμός όσο και γιατί χαλάει η ποιότητα της υγείας των ηλικιωμένων, δηλαδή συνέχεια γίνονται πιο ασθενικοί, με άλλα λόγια η νοσηρότητα αυξάνεται.

Σε τι ποσοστό εμφανίζεται στους άνδρες;

Το ποσοστό σε άνδρες είναι πολύ μικρότερο, περίπου 9%- 10 % . Βέβαια οι άνδρες δεν ελέγχονται για τη νόσο, όπως κάνουν κατά κανόνα οι γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Υπολογίζεται ότι οι άνδρες με οστεοπόρωση στην Ελλάδα είναι περίπου 70.000.

Πότε εμφανίζεται η νεανική οστεοπόρωση;

Η οστεοπόρωση στην παιδική ηλικία είναι σπάνια. Υπάρχει ένα συγγενές νόσημα που είναι κληρονομικό. Λέγεται ατελής οστεογένεση. Πρόκειται για κακή κατασκευή των οστών με εμφάνιση πολλών καταγμάτων στην παιδική ηλικία.

Το νόσημα αυτό αφορά περίπου 3.000 – 4.000 παιδιά στην Ελλάδα. Τα παιδιά αυτά έχουν βαρύτατη αναπηρία. Επειδή είναι κληρονομούμενο νόσημα, καλό είναι να γίνεται γενετική συμβουλευτική σε γονείς, που μπορεί να κάνουν τέτοια παιδιά.

Αντίθετα η νεανική οστεοπόρωση είναι μια μορφή παιδικής οστεοπόρωσης που εμφανίζεται για άγνωστο λόγο με οξύ τρόπο, κρατάει μικρό διάστημα - το πολύ ένα με δυο χρόνια -, όμως μέσα σε αυτό το διάστημα μπορεί να δημιουργήσει σοβαρές αναπηρίες . Πρέπει να επισημάνουμε πάντως ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο νόσημα.

Η οστεοπόρωση με αριθμούς

Σε τι ποσοστό οι ασθενείς γνωρίζουν ότι πάσχουν από οστεοπόρωση;

Οι περισσότερες γυναίκες κοντά στην εμμηνόπαυση κάνουν έλεγχο. Μπορεί να διαπιστώσουν ότι πράγματι έχουν οστεοπόρωση ή οστεοπενία, δηλαδή μια κατάσταση λιγότερο φυσιολογική. Όμως από την μέτρηση αυτή δεν μπορεί να εκτιμηθεί ο κίνδυνος εμφάνισης μελλοντικού κατάγματος. Είναι πολύπλοκο το θέμα.

Υπάρχει ένας βαθμός υπερθεραπείας του νοσήματος, όπως σε ένα άλλο μεγάλο ποσοστό υπάρχει και υποθεραπεία του νοσήματος, διότι πολλά άτομα δεν ελέγχονται, δηλαδή δεν έχουν κάνει ποτέ εξετάσεις.

Πιστεύω ότι σήμερα η μια στις 3 γυναίκες έχει πλήρη επίγνωση του νοσήματος και ενδιαφέρεται να το εξετάσει, μιλάμε βέβαια για γυναίκες ηλικίας 50-60 ετών.

Σε τι ποσοστό μπορεί ένα οστεοπορωτικό κάταγμα να οδηγήσει σε αναπηρία;

Η σοβαρότερη αναπηρία της οστεοπόρωσης είναι η μη επιδιορθώσιμες βλάβες της σπονδυλικής στήλης. Οι βαριές κυφωτικές και σκολιωτικές σπονδυλικές στήλες από την οστεοπόρωση είναι εξαιρετικά αναπηρικές.

Στα πολύ ηλικιωμένα άτομα το κάταγμα του ισχίου έχει πολύ αυξημένη θνησιμότητα και αφήνει ένα βαθμό αναπηρίας, σε έναν στους 2 ασθενείς. Μιλάμε όμως για αρρώστους άνω των 80 ετών.

Πρόληψη

Από ποια ηλικία πρέπει να ξεκινά η πρόληψη;

Όλα τα παιδιά πρέπει να γυμνάζονται και να προσέχουν το βάρος τους και τη διατροφή τους.

Άκρως απαραίτητη είναι η πρόληψη στην περιεμμηνοπαυσιακή ηλικία. Αυτό σημαίνει ότι μια γυναίκα που πέρασε τα 40 πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει ανάγκη από επαρκή πρόσληψη γαλακτοκομικών προϊόντων. Δεν υπάρχουν άλλες πηγές πρόσληψης ασβεστίου, που να επιτρέπουν την απορρόφηση του ασβεστίου. Υπάρχουν πάρα πολλά τρόφιμα που περιέχουν ασβέστιο αλλά δεν απορροφάται το ασβέστιο, δεν το χρησιμοποιεί δηλαδή ο οργανισμός μας.

Πρέπει οι γυναίκες να προσέξουν τις μεγάλες αλλαγές, που γίνονται στο σχήμα του σώματός τους, σε αυτή την ηλικία. Κυρίως παρατηρείται μια κεντρομελική παχυσαρκία, δηλαδή αυξάνεται το βάρος στον κορμό τους, ενώ αδυνατίζουν τα άκρα τους. Η παραμόρφωση αυτή οφείλεται στην έλλειψη άσκησης. Επομένως πρέπει να αρχίσουν συστηματική άσκηση από τις αρχές τις 5ης δεκαετίας, δηλαδή μετά τα σαράντα.

Πόσο σημαντική είναι η πρόσληψη ασβεστίου; Ποια είναι η συνιστώμενη ημερήσια πρόληψη και σε ποια στάδια της ζωής;

Μια γυναίκα, από τη στιγμή που έχει περίοδο, πρέπει να προσλαμβάνει δυο μονάδες γαλακτοκομικών την ημέρα, δηλαδή ένα ποτήρι γάλα και ένα γιαούρτι ή μια μονάδα τυρί.

Η περιεκτικότητα σε λίπος των γαλακτοκομικών επηρεάζει την απορρόφηση του ασβεστίου;

Καλό είναι τα γαλακτοκομικά να μην είναι 0% σε λιπαρά. Τα πράσινα, δηλαδή τα 2 %, έχουν κανονική περιεκτικότητα σε ασβέστιο.

Η πρόσληψη ασβεστίου είναι απαραίτητο να γίνεται μόνο μέσω της κατανάλωσης γάλακτος ή μπορεί το γάλα να αντικατασταθεί και από άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα;

Το καλύτερο για την απορρόφηση του ασβεστίου από τον οργανισμό είναι το γάλα, μετά είναι το γιαούρτι και το τρίτο είναι τα τυριά.

Τα τυριά έχουν την τρίτη θέση επειδή είναι αλμυρά. Όπου υπάρχει αυξημένη περιεκτικότητα νατρίου, αυξάνεται η αποβολή του ασβεστίου, δηλαδή χάνουμε ασβέστιο από τα νεφρά. Γι’ αυτό πρέπει να τα τρώμε όσο μπορούμε ανάλατα τα γαλακτοκομικά. Δύο μονάδες την ημέρα, δηλαδή ένα ποτήρι γάλα και ένας κεσές γιαούρτι, είναι το ιδανικό.

Τα συμπληρώματα ασβεστίου μπορούν να αντικαταστήσουν την πρόσληψη ασβεστίου μέσω της διατροφής;

Τα συμπληρώματα ασβεστίου θα χορηγηθούν στις νέες γυναίκες στην περίπτωση που αυτές αδυνατούν να καταναλώσουν γαλακτοκομικά προϊόντα. Υπάρχει ένα ποσοστό, περίπου 15% του ελληνικού πληθυσμού, που έχει έλλειψη του ενζύμου λακτάση, που είναι το ένζυμο που μετατρέπει τη γαλακτόζη σε γλυκόζη.

Ποιος ο ρόλος της βιταμίνης D;

Τα συμπληρώματα περιέχουν και βιταμίνη D, στην οποία υπάρχει έλλειψη στην Ελλάδα κυρίως τους χειμερινούς μήνες τόσο στα μικρά παιδιά όσο και στους ενήλικες αλλά και τους ηλικιωμένους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος πρόσληψης της βιταμίνης D από την ηλιακή ακτινοβολία, διότι η χώρα μας ανήκει στις περιοχές με χαμηλή απορρόφηση της D από την ηλιακή ακτινοβολία.

Η βιταμίνη D κανονικά λαμβάνεται από τα παχιά ψάρια αλλά και από ειδική φαρμακευτική αγωγή.

Πώς επιδρά η ατμοσφαιρική ρύπανση στη σύνθεση της βιταμίνης D;

Η ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζει, για την ακρίβεια εμποδίζει την απορρόφηση της βιταμίνης D, δηλαδή οι ρύποι μειώνουν την λειτουργία της υπεριώδους ακτινοβολίας.

Ποιος ο ρόλος της άσκησης στην πρόληψη της ασθένειας; Ποιες ασκήσεις ενδείκνυνται;

Οι ασκήσεις βοηθούν σε σημαντικό βαθμό στην πρόληψη της οστεοπόρωσης. Πρέπει όμως να είναι ασκήσεις κοπώσεως, μυϊκές ασκήσεις, γυμναστηρίου, αεροβική. Οι πλέον ενδεδειγμένες είναι οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, όπως τα βαράκια.

Θεραπεία και Αποκατάσταση

Τι περιλαμβάνει η θεραπευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης;

Τα φάρμακα για την οστεοπόρωση χορηγούνται μόνο στην μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση. Σε μια γυναίκα που έχει περίοδο δεν ενδείκνυται η φαρμακευτική θεραπεία. Ανεξάρτητα από το τι έδειξε η μέτρηση οστικής μάζας, πρέπει να της χορηγούνται μόνο συμπληρώματα, εκτός αν έχει κάποια πάθηση όπως αυτές που είπαμε πιο πάνω.

Τα φάρμακα, που χορηγούνται μετά την εμμηνόπαυση, έχουν κυρίως δύο στόχους: ο πρώτος είναι να εμποδίσουν την απώλεια οστού λόγω της έλλειψης των οιστρογόνων και ο δεύτερος να παραχθεί περισσότερο οστό, να γίνει μεγαλύτερη ποσότητα οστού.

Η κύρια ομάδα φαρμάκων, περίπου το 70 %, είναι τα αμινοδιφωσφονικά, δηλαδή φάρμακα που έχουν ισχυρή δράση κατά των οστεοκλαστών .

Χορηγούνται μόνο με συνταγή και πρέπει να γίνεται παρακολούθηση των ασθενών τουλάχιστον ανά διετία.

Η δεύτερη ομάδα είναι τα οστεο αναβολικά φάρμακα, που παράγουν οστούν.

Η θεραπευτική αγωγή είναι εξατομικευμένη;

Η θεραπεία πρέπει πάντα να είναι εξατομικευμένη. Επίσης είναι αναγκαίο να στηρίζεται στην αρχή όφελος—κόστος.

Όταν μια γυναίκα ξεκινά θεραπεία σε ηλικία 55 ετών, στην ουσία ξεκινάει μια θεραπεία για κατάγματα που θα εμφανίσει μετά τα 70.

Ποιο είναι το κόστος των θεραπειών;

Το οικονομικό κόστος των θεραπειών μπορεί να είναι τεράστιο. Το θετικό είναι ότι τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν σε μεγάλο ποσοστό τα έξοδα αυτά.

Σε τι βαθμό μπορεί να βοηθήσει η θεραπευτική αντιμετώπιση να αποκατασταθεί το πρόβλημα; Μπορεί να εξαλειφθεί ο κίνδυνος νέου κατάγματος;

Η θεραπεία το μόνο που κάνει είναι να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης νέων καταγμάτων. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα χρόνιο νόσημα. Ο κίνδυνος για κατάγματα δεν εξαλείφεται, απλά μειώνεται σε ποσοστό, που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να φτάσει μέχρι 70% - 80 %.

Πιστεύετε στην αξία της αποκατάστασης στην οστεοπόρωση και τα κατάγματα;

Η αποκατάσταση δεν γίνεται με φαρμακευτικό τρόπο. Μαζί με τα φάρμακα πρέπει να υπάρχουν και προγράμματα διόρθωσης των ελλειμμάτων κινητικότητας, που σιγά-σιγά δημιουργούνται.

Και βέβαια είναι απαραίτητο να βρίσκουμε στους ανθρώπους διεξόδους, λύσεις για να ξεπερνούν όλα αυτά τα προβλήματα, γιατί δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε το νόσημα. Απαιτείται προγραμματισμός για την αποκατάσταση.