Οι γυναίκες, προστατευμένες από το κράτος, απολαμβάνουν τη μητρότητα και ένα χρόνο πληρωμένη άδεια
Από τον έβδομο όροφο του ξενοδοχείου Scandic Europa αφήνω το βλέμμα μου να χαθεί στον ανοιχτό ορίζοντα. Είναι εύκολο να μένεις ξαπλωμένος με τις ώρες απλά για να κοιτάζεις τον ουρανό και να ονειρεύεσαι. Στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, οι γλάροι αποτελούν μέρος του σκηνικού. «Πώς βρέθηκα εδώ;», αναρωτιέμαι. Σε μια πόλη που γνωρίζω για πρώτη φορά στην οποία θα ζήσω τρία εικοσιτετράωρα προσπαθώντας να νιώσω πώς θα ήταν εάν... Εάν είχα γεννηθεί εδώ, πώς θα ήταν η ζωή μου; Κι αν ήμουν φίλη της συμπαθητικής Σουηδέζας που μου σερβίρει καφέ;
Το τοπίο που μόλις λίγες ώρες απλωνόταν κάτω απ’ τα πόδια μου μού επιβεβαίωσε πως βρέθηκα στις παγωμένες χώρες του Βορρά. Σ’ έναν κόσμο μυστηριώδη και σιωπηλό. Λίμνες και ατελείωτα δάση χαμένα μέσα στην ομίχλη. Λίγο πιο ψηλά να πετούσα και θα συναντούσα τη Βασίλισσα του Χιονιού. Λένε πως το κρύο είναι τσουχτερό και το φως μπορεί να σου προκαλέσει κατάθλιψη εάν ζήσεις για χρόνια στην Σουηδία όπου τον χειμώνα σκοτεινιάζει απ’ τις δύο το μεσημέρι, ενώ το κατακαλόκαιρο σχεδόν καθόλου.
Νεολαία
Λένε πως οι Σουηδοί είναι «ψυχροί» κι όμως, μόνο χαμογελαστά νεανικά πρόσωπα συναντώ καθώς περιπλανιέμαι στο κεντρικό Mall του Γκέτεμποργκ. Η νεολαία είναι η πρωταγωνίστρια. Καθόλου τυχαίο εάν σκεφτεί κανείς ότι από τα εννέα εκατομμύρια ατόμων που ζουν στη χώρα τα δύο εκατομμύρια από αυτά είναι ηλικίας κάτω των 18 ετών. Μιλούν όλοι αγγλικά και είναι πολύ φιλικοί. Νέοι και νέες πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων, αφού περίπου ένα στα τέσσερα παιδιά έχει ρίζες σε άλλη χώρα.
Λίγοι ίσως γνωρίζουν ότι πριν από δέκα χρόνια η Σουηδία έδωσε το φωτεινό παράδειγμα στην Ευρώπη και άνοιξε τα σύνορά της σε χιλιάδες πρόσφυγες από το Ιράκ στους οποίους πρόσφερε πολιτικό άσυλο, δωρεάν εκπαίδευση και κατοικία εντάσσοντάς τους σταδιακά στο εργατικό δυναμικό της χώρας. Σήμερα οι οικογένειες Ιρακινών, Κούρδων και Αράβων συγκατοικούν δίπλα δίπλα με τις ίδιες ανέσεις και τα δικαιώματα που έχουν οι Σουηδοί. Δεν μπορείς να μην τους προσέξεις και να ήθελες. Πλάι στα κατάξανθα Σουηδάκια με τα μπλε μάτια που γεμίζουν τον παιδότοπο του McDonalds, να και τα κατάμαυρα Ιρακινάκια με τη μαμά τους. Εδώ είναι που έρχεται και η πρώτη μου απορία. Αλήθεια, γιατί οι μπαμπάδες στη Σουηδία δεν πολυφαίνονται;
Μητριαρχία
Η επίσκεψή μου Δευτέρα πρωί στον Βοτανικό Κήπο / Πάρκο του Γκέτεμποργκ έδωσε την απάντηση με ένα «μαγικό» τρόπο... Εάν λοιπόν ως γυναίκα ζούσα στη Σουηδία, θα είχα σίγουρα αφήσει πίσω μου πολλούς από τους φόβους και τις ανασφάλειές μου. Βρίσκομαι σε μιαν άλλη εποχή; Σε μιαν άλλη διάσταση; Το μικρό καφέ του πάρκου έχει γεμίσει με μαμάδες όλων των ηλικιών οι περισσότερες από τις οποίες θηλάζουν ή παίζουν με τα μωρά τους. Στριμωγμένη σε μια γωνία, αισθάνομαι μέρος μιας μυστικής μητριαρχικής τελετουργίας. Στη Σουηδία, οι γυναίκες και τα παιδιά έχουν την τιμητική τους. Ενας χρόνος πληρωμένης άδειας για όλες τις μητέρες. Ετσι λοιπόν εξηγείται αυτή η πανέμορφη εικόνα που εκτυλίσσεται μπροστά μου. Οι γυναίκες συνομιλούν μεταξύ τους και φαίνονται να απολαμβάνουν τη μητρότητα. Μαθαίνω ότι ο γάμος στη ζωή τους δεν είναι τόσο σημαντικός. Οι νόμοι περί συμβίωσης καλύπτουν όλες τις ανάγκες τους (φυσικά και των παιδιών) και οι ίδιες δεν διστάζουν να αλλάξουν συντρόφους ή να σχετιστούν με έναν άντρα περιστασιακά κι ας μείνουν έγκυοι. Εκατοντάδες ευτυχισμένες ανύπαντρες μητέρες σίγουρες για τον εαυτό τους, προστατευμένες από το κράτος, οι οποίες έχουν ανακαλύψει τη «γυναικεία» τους δύναμη. Κι αν υπάρχουν ενστάσεις (κυρίως εκ μέρους των αντρών) το αίσθημα είναι εντελώς απελευθερωτικό. Μαζί και η χαρά πως θα ζούσες σε μια χώρα όπου το δίκαιο διασφαλίζει την προστασία των παιδιών. Το 1979 η Σουηδία ήταν η πρώτη χώρα που κατήργησε τη φυσική τιμωρία με ραβδισμό ή χειροδικία και την ανήγαγε σε ποινικό αδίκημα, ενώ για την εξυπηρέτηση των «παιδικών» συμφερόντων η κυβέρνηση έχει διορίσει ένα Συνήγορο του Πολίτη.
Ο ουρανός από το ξενοδοχείο μου έχει αρχίσει να παίρνει τα χρώματα της Δύσης. Εάν λοιπόν αποφάσιζα να αγοράσω εκείνο το εισιτήριο χωρίς επιστροφή; Ολα δεν θα ήταν ρόδινα, το ξέρω. Οι αλκοολικοί ηλικιωμένοι άντρες που περπατούν στους δρόμους θα μου χτυπούσαν συχνά το τζάμι του λεωφορείου και θα μου υπενθύμιζαν ότι τα δεσμά της οικογένειας εδώ στη Σουηδία είναι πολύ πιο χαλαρά.
Ανεξάρτητα παιδιά
Τα παιδιά ανεξαρτητοποιούνται σε μικρές ηλικίες, οι γονείς ζουν τη δική τους ζωή συχνά σε διαφορετικές πόλεις. Με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Θα ήταν πολλά αυτά που θα έπρεπε να μάθω απ’ την αρχή. Οπως τι πραγματικά σημαίνει ανακύκλωση και σεβασμός προς τη Φύση γιατί στη χώρα αυτή η φροντίδα για το περιβάλλον είναι μεγάλη υπόθεση και όλοι ανεξαιρέτως διαχωρίζουν τα απορρίμματά τους. Νομίζω πως ως γυναίκα θα αισθανόμουν πολύ πιο απελευθερωμένη και συγχρόνως προστατευμένη. Δεν είναι τυχαίο που η Σουηδία έχει χαρακτηριστεί η καλύτερη χώρα για τις γυναίκες. Η ισότητα των δύο φύλων εκτείνεται σε πολλά επίπεδα, όχι μόνο σε αυτό της συμβίωσης (όπου οι άντρες παίρνουν και αυτοί άδεια για να ξεκουράζουν τις συντρόφους τους). Μέχρι και οι δημόσιες τουαλέτες είναι συχνά unisex για να μην ταλαιπωρούμαστε περιμένοντας σε ατελείωτες ουρές... Τίποτα δεν είναι τέλειο. Καμιά φορά, όμως, είναι ωραίο να παρατηρείς τις ζωές των άλλων και να ονειρεύεσαι.
Της Σαντρας ΒουλγαρηΠηγή: news.kathimerini.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου