«Οι καβγάδες των γονιών και η επίδρασή τους στα παιδιά»

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

StumpleUpon DiggIt! Del.icio.us Blinklist Yahoo Furl Technorati Simpy Spurl Reddit Google Twitter FaceBook

Αγαπητοί μου γνωρίζουμε όλοι ότι, όταν ανάβει μια φωτιά όσο γρήγορα και να σβήσει αφήνει πίσω της καταστροφές. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τη φωτιά του θυμού μας. Θυμός, λογομαχίες, φιλονικίες με το σύζυγο ή τη σύντροφο μας μπροστά στα παιδιά «καίει» και καταστρέφει τις αθώες ψυχές των παιδιών μας. Να το θυμόμαστε αυτό και συγκεκριμένα καλό θα είναι να αναφέρουμε κάποια από τα αρνητικά αποτελέσματα της «φωτιάς» της εκρήξεως μας για να τα γνωρίσουμε σε βάθος, μήπως και αποφασίσουμε να βρούμε άλλο τρόπο εκτόνωσης.

Έρευνες από το Πανεπιστήμιο του Rochester και του καθολικού Πανεπιστημίου της Αμερικής στην Ουάσιγκτον δείχνουν τα εξής


1. Οι διαμάχες των γονιών προκαλούν στα παιδιά αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινή τους ζωή και ιδιαιτέρως συναισθηματική ανασφάλεια με δυσκολίες προσαρμογής, άγχος, προβλήματα συμπεριφοράς, ακόμα και κατάθλιψη.

2. Το ξέσπασμα θυμού, η λεκτική εχθρότητα και οι προσβολές των γονέων διαταράσσουν ποιοτικά και ποσοτικά τον ύπνο των παιδιών. Τα παιδιά αυτών των οικογενειών χάνουν τουλάχιστον 30 λεπτά ύπνου κάθε βράδυ. Ίσως λίγο – λίγο καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, ώστε τα παιδιά το πρωί είναι ευερέθιστα και κουρασμένα.

Ίσως ακόμα να παρουσιάζουν στη μικρή ηλικία προβλήματα ενάθρησης.

Στις ψυχές των παιδιών αυτών φωλιάζει ο φόβος, τον οποίο κουβαλάνε μαζί τους στην ενήλικη ζωή τους και ταράζονται κάθε φορά, που υψώνουν κάποιοι στο περιβάλλον τους τη φωνή τους, είτε λογομαχούν γιατί αναβιώνουν όλα αυτά που έζησαν στην παιδική τους ηλικία και είναι καταγραμμένα μέσα τους.

Γίνονται πολύ εύθραυστα συναισθηματικά και αισθάνονται και κάποια ίχνη χαμηλής αυτοεκτίμησης, που χτίζεται από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης μας πάνω στη γη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι συναισθηματικά επιρρεπή σε εξαρτήσεις που τους προσφέρουν ασφάλεια, που στερήθηκαν από το σπίτι τους π.χ συμμορίες, αλκοόλ, ναρκωτικά, internet.

Τα παιδιά θλίβονται και κακοποιούνται συναισθηματικά ακόμα κι όταν οι γονείς δεν μάχονται λεκτικά, αλλά σιωπηλά.

Αγαπητοί μου κάθε διαφωνία μεταξύ σας «ας επιλυθεί με διάλογο, κατανόηση και αγάπη για το καλό των παιδιών και τη δική μας ψυχική υγεία, εξάλλου μην ξεχνάτε ότι λίγα είναι αυτά που μας χωρίζουν, πολλά αυτά που μας ενώνουν και το σημαντικότερο οι θησαυροί μας, τα παιδιά μας». Κρατείστε αλώβητα από κάθε κακό, που περνάει από τα χέρια μας.

Με εκτίμηση

Αλεξάνδρα Ευκαρπίδου.