Ο μεγάλος φόβος των γονιών που έχουν τα μικρά παιδιά κάθε καλοκαίρι είναι δικαίως ο πνιγμός. Για το λόγο αυτό λαμβάνονται οι κατάλληλες προφυλάξεις, μπαίνουν όρια και κανόνες και η προσοχή των γονιών εστιάζεται στην επαφή του παιδιού με το νερό.
Υπάρχει βέβαια και η επαφή του παιδιού με τους ξένους που κάθε καλοκαίρι είναι αναπόφευκτη και ως ένα βαθμό χρήσιμη για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων του παιδιού. Κρύβει όμως και το κίνδυνο το παιδί μας να γίνει το αντικείμενο της διαστροφής ενός παιδόφιλου.
Τα άτομα αυτά απολαμβάνουν μέσα από έντονες φαντασιώσεις που περιλαμβάνουν σεξουαλική επαφή με παιδιά αγόρια ή κορίτσια τις οποίες συχνά όταν βρουν την ευκαιρία τις πραγματοποιούν.
Πολλές φορές φτάνει η οπτική επαφή ώστε να κατασκευάσουν τις φαντασιώσεις τους και να προχωρήσουν όποτε μπορέσουν σε πρακτικές αυτοϊκανοποίησης, άλλες φορές μπορεί να επιχειρήσουν περαιτέρω επαφή με το παιδί και αν τα καταφέρουν να προχωρήσουν σε σεξουαλική δραστηριότητα.
Αυτή μπορεί να είναι από το να αγγίξουν διάφορα σημεία του σώματος του παιδιού και να ζητήσουν και από αυτό να κάνει το ίδιο, μέχρι την άσκηση βίας και το βιασμό. Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι παιδόφιλοι μπορεί να είναι οικογενειάρχες με παιδιά, καθώς και άτομα οποιουδήποτε κοινωνικού status. Είναι συνήθως νέοι άνθρωποι 35-45 ετών και συχνά επιλέγουν εργασίες που έχουν σχέση με παιδιά. Αυτό έχει ως συνέπεια, πολλές φορές να ξέρουν πως θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον ενός παιδιού, γεγονός που τους καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνους.
Για την αντιμετώπιση του κινδύνου αυτού το πιο σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει. Δεν πρέπει ούτε να τρομοκρατήσουμε το παιδί μας με τους «ξένους» ούτε να προβούμε σε σκληρές απαγορεύσεις.
Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι ευκαιρία το παιδί να κοινωνικοποιηθεί και να αποκτήσει ένα παραπάνω βαθμό αυτονομίας . Αυτό όμως πρέπει να γίνει σε ένα πλαίσιο ασφαλές και ελεγχόμενο, το οποίο όσο κι αν φαίνεται δύσκολο να γίνει στην παραλία, είναι εφικτό.
Αρχικά μιλάμε στο παιδί μας για τη δημιουργία σχέσεων με άτομα που δεν ξέρει. Το μαθαίνουμε να βάζει τα όρια του, ιδιαίτερα αναφορικά με τη σωματική επαφή. Τα παιδιά έτσι κι αλλιώς δε νιώθουν άνετα όταν κάποιος που δεν ξέρουν καλά πάει να τα αγγίξει, να τα φιλήσει κτλ. Για τα πιο μικρά παιδιά που συνήθως κάθονται κοντά μας στην παραλία είναι πιο εύκολο να επιβλέπουμε τις νέες τους γνωριμίες. Δεν επιτρέπουμε να πάνε βόλτα ή να μπούνε στη θάλασσα με άτομα που δεν εμπιστευόμαστε πλήρως. Με ευγένεια και διακριτικότητα τα συνοδεύουμε.
Αν το παιδί είναι σε ηλικία που έχει αποκτήσει αρκετή αυτονομία και απομακρύνεται, πρέπει να έχει κατανοήσει ότι δεν πρέπει να μένει μόνο του με άτομα που που δε γνωρίζει, ή που μόλις γνώρισε.
Παράλληλα, όταν κάποιος το κάνει να νιώσει αμήχανα με οποιοδήποτε τρόπο, σε πρώτη φάση να απομακρυνθεί και να το συζητήσει μαζί μας. Είναι πολύ σημαντικό, το παιδί να ενθαρρύνεται να μας μιλά για τις νέες του γνωριμίες.
Αν κάτι μας φαίνεται ύποπτο δεν είμαστε απότομοι, απαγορευτικοί κι επικριτικοί. Είμαστε διακριτικοί, ελέγχουμε την κατάσταση από κοντά κι αν χρειαστεί παρεμβαίνουμε ευγενικά.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ένα από τα χαρακτηριστικά των παιδιών είναι ότι κάνουν φίλους πολύ γρήγορα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί πολύ γρήγορα να θεωρήσουν κάποιον άτομο εμπιστοσύνης. Πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί με παραδείγματα ώστε να το κατανοήσει καλά, ότι η εμπιστοσύνη κερδίζεται με πολύ προσπάθειά και ότι οι νέοι μας γνωστοί δεν είναι ταυτόχρονα και φίλοι μας.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι το καλοκαίρι, και εμείς και τα παιδιά μας χρειαζόμαστε χαλάρωση και ξεκούραση . Κατά συνέπεια οι απόλυτες απαγορεύσεις και η αυστηρή επίβλεψη δε βοηθάνε. Η συζήτηση με τα παιδιά για τους κινδύνους και η συμφωνία μαζί τους για την αποτελεσματική τους πρόληψη θα εξασφαλίσει σε όλους μας ένα χαρούμενο καλοκαίρι.
Υπογράφει η Α.Γυφτοπούλου, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, επιστημονική συνεργάτιδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
.jpeg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου