Γράμμα στον εαυτό μου...

Από πολύ μικρός θυμάμαι ότι είχα “θέμα”, δεν ήταν εύκολο να προσαρμοστώ στο περιβάλλον μου, και όσο μεγάλωνα τόσο πιο άβολα βίωνα την καθημερινότητα μου . Έπρεπε να αποδέχομαι μια πραγματικότητα που την απέρριπτε ο γενετικός μου κώδικας. Και μετά ήρθε η “κρίση”, μια “κρίση” που παραδόξως μου ανέβασε την ψυχολογία, με έκανε να αισθάνομαι άνετα. Κουφό ε; Καθόλου, αφού μέχρι τότε όλα ήταν παράδοξα, και οι απόψεις μου εκτός “πραγματικότητας”. Να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι τρελός είναι “ανέβασμα”!

Για μένα η κρίση είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Είχα γεννηθεί σε περίοδο κρίσης. Έχουμε παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία πολλά χρόνια πριν την σημερινή κρίση. Το ότι φτάσαμε εδώ δεν μου κάνει εντύπωση, αυτό που μου κάνει όμως, είναι ότι ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ούτε τις ευθύνες μας, ούτε την ουτοπική πραγματικότητα στην οποία μεγαλώσαμε. Δεν θυμάμαι δραστηριότητα, είτε με διασκέδαση είχε να κάνει, είτε με δουλειά, είτε με εκπαίδευση, είτε με οτιδήποτε άλλο, που να μην ήταν εικονική πραγματικότητα, να μην είχε κάποια μορφή διαπλοκής, διαφθοράς, υπερβολής.
Μηδέν άγαν έλεγαν οι αρχαίοι έλληνες. Εμείς κάναμε ακριβώς το αντίθετο. Αν ήσουν ηθικός, εργατικός, καλοπροαίρετος, ανταγωνιστικός και όχι γλείφτης και δουλοπρεπής είχες δύο επιλογές. Ή να φύγεις από τη χώρα, ή να ζήσεις γραφικός και να πεθάνεις στην ψάθα. Ζούσα στο ανέκδοτο, στο παραφυσικό. Ας βρεθεί ένας έλληνας να μου πει, ότι δεν καταλαβαίνει τι λέω. Η απόλυτη υπερβολή σε όλα. Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε επιχειρηματία ποιος είναι ο καλύτερος πελάτης, θα σου πει ο έλληνας. Ο ελληναράς που κοροϊδεύει τον τουρίστα γιατί αγοράζει τέσσερις ντομάτες στο σουπερ μαρκετ και όχι τέσσερα κιλά, γιατί παραγγέλνει δύο πιάτα φαγητό και όχι τριάντα.
Που κάνει γάμο υπερπαραγωγή, που κάθε μήνα αλλάζει κινητό, που πλακώνεται με τον άλλο γιατί τον κοίταξε στραβά, που πίνει μέχρι να ξεράσει και πάει πάνω κάτω με την “μπέμπα” σαν τον Χάρο, που ακούει καψουροτράγουδα στο αυτοκίνητο και το παιδάκι του χορεύει στο μπροστινό κάθισμα, που βγαίνει κάθε μέρα γιατί είναι μερακλής, που αν δεν έχει μέσον είναι καταδικασμένος, που βάζει φόλα στο αδέσποτο, που ξέρει ότι οι πολιτικοί του είναι διεφθαρμένοι, αλλά σκέπτεται: “και εγώ να ήμουνα στη θέση του θα το έβαζα το δάχτυλο στο “μέλι ”, ή “έφαγε, λέει ο άλλος, ο δικός μας αλλά έκανε δρόμους, πεζοδρόμια, ενώ ο δικός σας”, που κοιτάζει ΜΟΝΟ την πάρτη του και δεν γαμιέται το σύμπαν…
Tο πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό για την κατάσταση που βιώνω, είναι ότι πρόκειται για ένα κακόγουστο πάρτι. Αγροτικό πάρτι, εμπορικό πάρτι, δικαστικό πάρτι, πολιτικό πάρτι και τέλος πάντων, πανεθνικό κακόγουστο πάρτι. Με συγκεντρώσεις κατά διαστήματα από τους αρχηγούς και χιλιάδες οπαδούς σε ξέφρενη κατάσταση να τους αποθεώνουν. Και ο καημός μας είναι ποιος αρχηγός διοργανώνει τα καλύτερα πάρτι, ποιος μαζεύει περισσότερο κόσμο, ο χοντρός ή ο μουστακαλής, ο εθνάρχης ή ο λαοπλάνος, ο γκαντέμης ή ο λαοπλάνος, ο μπουλντόζας ή ο λαοπλάνος.Bollywood!
Ένας λαός αμαθής, απαίδευτος, νεόπλουτος, πονηρός, παρτάκιας, και είρωνας ξαφνικά πέφτει από τα σύννεφα.” Ωχ, μας πήρανε χαμπάρι”… Αυτός πιστεύω ήταν και ο λόγος που ο έλληνας άργησε να αντιδράσει. Είναι το πρώτο σοκ του πιτσιρικά που έβαλε το δάχτυλο στο μέλι, ξέρει ότι έκανε μαλακία αλλά δεν περίμενε να τον τσακώσουν και τα χασε. Το “μαζί τα φάγαμε” δεν είναι τυχαίο και δεν είναι και τελείως άκυρο. Δεν είναι τυχαίο γιατί αν θέλεις να υποτάξεις κάποιον, ο καλύτερος τρόπος είναι να τον φορτώσεις ενοχές. Και δεν είναι άκυρο γιατί στην τελική, δεν έχει σημασία πόσα έφαγες, αλλά με πόσα είσαι ευτυχισμένος. Αν για παράδειγμα ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος με ένα διορισμό στο δημόσιο και διαφθείρεσαι-συναλλάσσεσαι, στο βαθμό που χρειάζεται, είσαι το ίδιο ένοχος με τον Άκη που θέλει γάμους στα Παρίσια, και διαφθείρεται-συναλλάσσεται, στο βαθμό που χρειάζεται.
Η διαφθορά δεν μετριέται από το μέγεθος στο όφελος, αλλά από την πρόθεση και μόνο. Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται αξιόλογος ή όχι, κρινόμενος όχι μόνο από τις πράξεις του αλλά και από τις προθέσεις του, έχει πει ο Δημόκριτος. Και στο κάτω κάτω, σε μια κοινότητα διεφθαρμένων λογικό είναι να τρώει πιο καλά ο αρχηγός της κοινότητας. Και θα συμφωνήσω με το παχύδερμο και στο ότι το μνημόνιο είναι ευλογία για τον τόπο, για διαφορετικούς λόγους όμως. Θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος να αφυπνιστούν και να συσπειρωθούν οι έλληνες, είναι να “φάνε” όλοι μαζί σαν έθνος μια γερή σφαλιάρα, να περάσουν ένα ισχυρό σοκ.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν περιθώρια χρόνου. Δεν είναι μια επίθεση που βαράνε οι σειρήνες και παίρνουμε τα τουφέκια. Είναι πολύ αθόρυβη και γι αυτό και πολύ επικίνδυνη. Χρειάζεται αφύπνιση και επιστροφή στις ηθικές αξίες. Πριν από λίγα χρόνια ανακάλυψα την αρχαία Ελλάδα και τους φιλοσόφους. Αν οι γενιά μου και η γενιά των πατεράδων μας μεγάλωναν με τέτοια παιδεία και τέτοια ιδανικά, θα μιλάγαμε για άλλη χώρα τώρα. Στη “δωρεάν παιδεία” δεν θυμάμαι να μας παρότρυναν για κάτι τέτοια. Όταν σε άλλες χώρες η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών είναι υποχρεωτική στα σχολεία, στην Ελλάδα η υπουργός παιδείας δήλωνε ότι τα ελληνικά είναι μια νεκρή γλώσσα!! Τώρα μας διευκολύνουν με πιο “ζωντανές” γλώσσες, όπως τα γρεκοαγγλικά. Κάτι δεν πάει καλά, όχι σε οικονομικό επίπεδο αλλά κυρίως σε ηθικό και επίπεδο αξιών και όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι, τόσο το καλύτερο.
Τώρα ο κόσμος είναι στις πλατείες, αγανάκτησε, αντέδρασε. Και αρχικά χάρηκα, είπα επιτέλους κάτι γίνεται. Τώρα δεν είμαι σίγουρος. Θέλω να πω ότι δεν έχει σημασία να κάνεις το σωστό, να αντιδράς. Σημασία έχει να το κάνεις για τους σωστούς λόγους. Έχουμε καταλάβει πόσο έχουμε βαλτώσει σαν έθνος, αγανακτήσαμε και θέλουμε να το αλλάξουμε; Ή απλά η πείνα, η ανέχεια, η ανεργία και η “κακή” ποιότητα ζωής που μας περιμένει, μας έβγαλε στους δρόμους; Αν είναι έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος στον πρώτο που θα μας εξασφαλίσει αυτά, τα αυτονόητα, να δώσουμε γη και ύδωρ.
Και μπορεί να είναι ευρωπαίος, αμερικάνος, ρώσος ή τούρκος. Έχω ακούσει, ας πούμε να λένε: “Τι με νοιάζει εμένα για τη βραχονησίδα,. Ας την πουλήσουνε να πάρουμε κανένα φράγκο”… ή ,“ ας έρθουνε οι γερμανοί να πάρουν τη δημόσια περιουσία, αφού οι δικοί μας είναι άχρηστοι”. Αν είναι πιθανό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι πιο ακόμα πιο πιθανό να είναι σχεδιασμένο. Μου κάνει εντύπωση ας πούμε, η προβολή που έχουν “οι αγανακτισμένοι” από τα ΜΜΕ, και ιδιαίτερα τα τηλεοπτικά κανάλια. Δεν είναι κακό σε αυτή τη φάση, να είμαστε συνεχώς υποψιασμένοι. Η περίπτωση είναι ιδανική, οι “σωτήρες” που θα φανούν πολλοί, και οι ικανοί λίγοι. Εδώ η λάθος επιλογή, δεν είναι επιλογή. Στο μερίδιο που μου αναλογεί, δεν δέχομαι να πουληθεί ούτε μια πέτρα της χώρας λόγο ανέχειας, λόγο ανεργίας, λόγο πείνας ή οποιουδήποτε άλλου κόστους ζωής.
Δεν ξέρω τι χρειάζεται να γίνει σε οικονομικό επίπεδο, εκείνο που ξέρω είναι ότι πρέπει γρήγορα να κάνουμε την αυτοκριτική μας σε προσωπικό επίπεδο, να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι ουτοπικός ο τρόπος ζωής που είχαμε υιοθετήσει, να γίνουμε ολιγαρκείς, να αναζητήσουμε την ουσία και να αφήσουμε τη μόστρα, να ζητήσουμε συγνώμη από τα παιδιά μας και να δουλέψουμε, να κάνουμε το χρέος μας.. Δεν είναι πρωτεύον να αλλάξουμε την ηγεσία της χώρας, αλλά τους εαυτούς μας, γιατί είναι βέβαιο ότι και η επόμενη επιλογή που θα κάνουμε θα είναι με λάθος κριτήρια και θα είναι λανθασμένη. “Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα συμβαίνουν στον κόσμο”..Αριστοτέλης
Ο 38χρονος ιδιωτικός υπάλληλος, επιχειρηματίας, απόφοιτος λυκείου, πατέρας δύο παιδιών, Έλλην από την Κρήτη, Ζερβός Νίκος

Το διαβάσαμε από το: Γράμμα στον εαυτό μου... http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/06/blog-post_3662.html#ixzz1PZkRzuat