Μετά τη μήνυση που υπέβαλε εις βάρος των τεσσάρων γυναικών ο πατέρας του άτυχου παιδιού, την ενδελεχή έρευνα των αστυνομικών και ανακριτικών αρχών και την έκδοση τριών παραπεμπτικών βουλευμάτων (του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, Εφετών και Αρείου Πάγου) οι τέσσερις γυναίκες θα καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η 51χρονη μητέρα αντιμετωπίζει την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, η μία εκ των αδερφών της άμεσης συνέργειας σε ανθρωποκτονία και οι άλλες δύο γυναίκες της απλής συνέργειας σε ανθρωποκτονία, όλες ευρισκόμενες σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σύμφωνα πάντα με το βούλευμα. Πρόκειται για ένα βαρύ κατηγορητήριο και μια συγκλονιστική ιστορία που αν τελικά κριθεί βάσιμη από τους λειτουργούς της Θέμιδος, θα είναι μια σύγχρονη τραγωδία που δεν θα έχει γραφτεί από τον τραγικό ποιητή Ευριπίδη, αλλά από μια «συμμορία τεσσάρων σατανικών γυναικών», όπως τις αποκαλεί χαρακτηριστικά ο πατέρας του παιδιού μιλώντας στην «Espresso» (για ευνόητους λόγους επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του).
Σύμφωνα με τον μηνυτή, στις 20 Νοεμβρίου του 1995, ημέρα θανάτου του παιδιού κι ενώ εκείνος βρισκόταν στην εργασία του, δέχτηκε τηλεφώνημα από τη σύζυγό του, η οποία του είπε «όλα τελείωσαν». Οταν τη ρώτησε τι ακριβώς εννοούσε, εκείνη του απάντησε ότι μαζί με τη μητέρα της και τις αδερφές της έκαναν στο παιδί «ευθανασία».
«Το 1995 η πρώην σύζυγός μου, ως μια άλλη Μήδεια, έπνιξε την κόρη μου με μαξιλάρι, με τη βοήθεια της μιας αδερφής της, ενώ παρούσες στον τόπο του εγκλήματος, στο σπίτι μας στο Καλαμάκι, ήταν και οι άλλες δύο κατηγορούμενες, δηλαδή η μητέρα τους και η άλλη αδερφή τους. Τα γνώριζα όλα εξαρχής, αλλά επί δέκα σχεδόν χρόνια σιωπούσα και έμενα με τη δολοφόνο της κόρης μου στο ίδιο σπίτι, προς χάριν των άλλων δύο παιδιών μου. Εχω δύο κόρες ηλικίας 18 και 14 ετών που λατρεύω και δεν μπορώ να τις δω, επειδή περιέργως η σύζυγός μου έχει κερδίσει την επιμέλεια, αν και πρώτα την είχα εγώ, αλλά και επειδή ασκούν μεγάλη επιρροή στα παιδιά μου, με αποτέλεσμα να μη θέλουν να με δουν. Και αυτό το πετυχαίνουν χορηγώντας τους ακόμη και ψυχοφάρμακα! Βιώνω έναν Γολγοθά και φοβάμαι και για τα άλλα δύο παιδιά μου, με τα οποία έχω να μιλήσω εδώ και τρία χρόνια».
Πρόκειται για το ξέσπασμα του ίδιου του πατέρα στην «Espresso» λίγο πριν από την έναρξη της δίκης. Αντίθετα, σε επικοινωνία που είχαμε με την πλευρά των κατηγορουμένων, οι οποίες -βάσει της δικογραφίας- υποστηρίζουν ότι το παιδί βρέθηκε νεκρό από τη μητέρα στην κούνια του και ότι οι κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι ψευδείς και κατασκευασμένες από τον πατέρα του παιδιού, επειδή δεν μπόρεσε να δεχτεί το διαζύγιο που του ζήτησε η δικηγόρος, δεν λάβαμε ουδεμία απάντηση. Από τα στοιχεία της δικογραφίας πάντως προκύπτουν εύλογα ερωτήματα. Οπως, για παράδειγμα, για ποιο λόγο η μητέρα δεν κάλεσε αμέσως γιατρό ή ασθενοφόρο, όταν αντίκρισε αναίσθητο -όπως υποστηρίζει- το παιδί της;
Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας, στη συγκάλυψη της υπόθεσης ενεπλάκησαν και δύο υπεύθυνοι γραφείων κηδειών, ένας γιατρός και δύο αστυνομικοί (ο ένας εκ των οποίων μάλιστα εργαζόταν και στο γραφείο κηδειών(!)), αδικήματα όμως που έχουν παραγραφεί.
«ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΝΕΚΡΟ»
Το άτυχο αγγελούδι, που γνώρισε για λίγους μόνο μήνες τη ζωή, γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου του 1995. «Οταν έμαθα ότι το παιδί γεννήθηκε με σύνδρομο Down, επειδή γνώριζα ότι η σύζυγός μου θα αντιδράσει ακραία, καθώς δεν θα ήθελε ένα παιδί με πρόβλημα υγείας, αποφασίσαμε από κοινού με την οικογένειά της να της πούμε ότι το παιδί γεννήθηκε νεκρό» λέει στην «Espresso» ο πατέρας του παιδιού και μηνυτής των τεσσάρων γυναικών, ο οποίος συνεχίζει: «Επί επτά μήνες της το απέκρυπτα, έχοντας το παιδί σε κλινική. Επειτα όμως οι αδερφές της και η μητέρα της της το αποκάλυψαν και έκτοτε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την κορούλα μου».
Ποια ήταν η αντίδραση της μητέρας; Σύμφωνα με τον ίδιο και όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται στο υπ’ αριθμόν 3531 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών που εκδόθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 2007: «Μόλις αυτή έμαθε τα πραγματικά περιστατικά, αντέδρασε με εριστικό και προσβλητικό τρόπο κατά του μηνυτή αποκαλώντας αυτόν ηλίθιο που δεν το τελείωσε μέσα στο χειρουργείο, εννοώντας να δολοφονήσει αμέσως το παιδί του που μόλις είχε γεννηθεί και στη συνέχεια του ζήτησε να το φέρει στο σπίτι, πράγμα το οποίο έγινε».
Συγκλονιστικά είναι και όσα αναφέρονται στη συνέχεια του βουλεύματος: «Επίσης υπέπεσαν στην αντίληψή του (σ.σ.: του μηνυτή) δύο περιστατικά τα οποία παρατήρησε στη σύζυγό του, αποδίδοντας σε αυτήν ανευθυνότητα και συγκεκριμένα ένα βράδυ που επέστρεφε από την εργασία του τη βρήκε στην ταράτσα της οικίας τους να κρατά ένα μωρό λουσμένο και βρεγμένο, πράγμα το οποίο επαναλήφθηκε μερικές μέρες αργότερα».
(Πηγή madata)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου