Σοκαριστικό ρεπορτάζ της δολοφονημένης ακτιβίστριας Νατάλια Εστεμίροβα

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

StumpleUpon DiggIt! Del.icio.us Blinklist Yahoo Furl Technorati Simpy Spurl Reddit Google Twitter FaceBook

Διαβάστε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ της Νατάλια Εστεμίροβα, της Ρωσίδας ακτιβίστριας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που δολοφονήθηκε, αναφορικά με τις απαγωγές και τις πολιτικές δολοφονίες στην Τσετσενία.


Οι απαγωγές στην Τσετσενία ξεκίνησαν σχεδόν μια δεκαετία πριν. Το 2000 οι ρωσικές δυνάμεις πήραν τον έλεγχο πρακτικά ολόκληρης της περιοχής της Δημοκρατίας της Τσετσενίας, και ξεκίνησαν επιχειρήσεις σκούπα στα χωριά.

Εκατοντάδες φόνοι και απαγωγές έλαβαν χώρα. Οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις θεωρούνταν ως μια αποτελεσματική μέθοδος στον αγώνα κατά των επαναστατών. Στην πραγματικότητα, όμως, τα στρατεύματα και η αστυνομία λεηλατούσαν σπίτια απροστάτευτων πολιτών, ενώ κατά καιρούς έπαιρναν τα πάντα από αυτούς - από αυτοκίνητα και έπιπλα μέχρι σαμπουάν και γυναικεία εσώρουχα.

Το πιο τρομερό όμως ήταν ο βιασμός των γυναικών μπροστά στους άνδρες συγγενείς τους, αλλά και η φυλάκιση όλων των ανδρών -από εφήβους μέχρι ηλικιωμένους- οι οποίοι είτε ξυλοκοπούνταν άγρια, είτε αφήνονταν ελεύθεροι με λύτρα, είτε εξαφανίζονταν για πάντα.

Οι μεγάλης έκτασης επιχειρήσεις σκούπα σταμάτησαν μετά το 2003, αλλά όχι και οι απαγωγές. Συχνά, ένας -δ υο άνθρωποι θα απαγάγονταν από τα σπίτια τους μέσα στη νύχτα. Μερικοί από αυτούς ήταν τυχεροί και γυρνούσαν στα σπίτια τους μισοπεθαμένοι, μετά από εβδομάδες άγριου ξυλοδαρμού και βασανιστηρίων - πάντα μετά την πληρωμή λύτρων από τους συγγενείς τους. Αλλά, αν η οικογένεια δεν είχε τη δυνατότητα να συγκεντρώσει όλο το ποσό ή να βρει τον μεσάζοντα, ένα πτώμα θα βρισκόταν λίγο καιρό αργότερα, ή το θύμα θα εξαφανιζόταν για πάντα. Υπήρχαν, όμως, και εκείνοι που -μετά την εξαφάνισή τους- εμφανίζονταν στο δικαστήριο και καταδικάζονταν για σοβαρότατα εγκλήματα, παρά την επιμονή τους ότι κατέθεσαν ύστερα από παρατεταμένα βασανιστήρια.

Πολλά θα άλλαζαν όταν ο Ραμζάν Καντίροφ έγινε Πρόεδρος της Τσετσενίας το 2007. Μια μεγάλης έκτασης αναδόμηση ξεκίνησε. Η πρωτεύουσα Γκρόζνι άλλαζε κάθε μέρα, οι δρόμοι της καλύφθηκαν με άσφαλτο και τα φρεσκοβαμμένα σπίτια της διέθεταν πλέον πλαστικά πλαίσια στα παράθυρα. Οι παρατηρητές άρχισαν να μιλάνε για τα θαύματα που είχε κάνει ο νέος πρόεδρος. Μέσα, όμως, τα ανακαινισμένα σπίτια δεν ήταν και τόσο όμορφα, καθώς καμία εσωτερική εργασία δεν είχε πραγματοποιηθεί, ενώ βασικές παροχές δεν είχαν διασφαλιστεί. Από τότε, ο Καντίροφ προσπάθησε να πραγματοποιήσει μια περαιτέρω αλλαγή ιδεών. Ο πρόεδρος προχωράει την καμπάνια του για την «αναγέννηση των πνευματικών παραδόσεων»... υποχρεώνοντας τις γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια να «ντύνονται κατάλληλα», και, πάνω απ' όλα, να φορούν μαντίλι στο κεφάλι τους όταν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο.

Εν τω μεταξύ, ο Καντίροφ προσκαλεί Ρώσους ποπ τραγουδιστές στην Τσετσενία και τους χαρίζει πολυτελή δώρα. Κανείς δεν τολμά να ρωτήσει πώς χρηματοδοτούνται αυτές οι επισκέψεις, ή το πώς συμβιβάζονται με την τσετσενική «παράδοση». Κανείς δεν τολμά να αντισταθεί σε φτιδήποτε λέει ή κάνει ο Καντίροβ, όπως ακριβώς κανείς δεν τολμούσε να αντισταθεί στα λεγόμενα ή τις πράξεις του Στάλιν στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Η ειρήνη στην Δημοκρατία της Τσετσενίας και οι επιτυχίες στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, διαφημίζονται ευρέως. Παρ' όλα αυτά, στην πραγματικότητα οι πολεμιστές των επαναστατών συχνά επιτίθενται σε αστυνομικούς, τα πολυάριθμα παρακλάδια των στρατιωτικών δυνάμεων συνεχώς συγκρούονται, ενώ, παράλληλα, οι απαγωγές συνεχίζονται. Η μόνη διαφορά τώρα είναι ότι όσοι εξαφανίζονται, γυρνούν μετά από μερικές μέρες, ξυλοδαρμένοι και τρομοκρατημένοι και, έτσι, παραμένουν σιωπηλοί.

Οι πολιτικοί παρατηρητές υποστηρίζουν ότι ο Καντίροφ διοικεί την Τσετσενία ανεξάρτητα από την Ρωσία. Αλήθεια; Οι εκατοντάδες Τσετσένοι που κρατούνται σε ρωσικές φυλακές δεν θα συμφωνούσαν. Ούτε τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα πολέμου, ή οι συγγενείς όσων σκοτώθηκαν ή αγνοούνται. Και η εκροή Τσετσένων προσφύγων στις Ευρωπαϊκές χώρες δεν υποχωρεί. Αντιθέτως: όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να φύγουν. Μια δικτατορία εγκαθιδρύεται σε μια μικρή περιοχή της Ευρώπης.

Οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης συγκρίνουν την υπόθεση με τα γεγονότα του 2000 και παρατηρούν αναμφίβολη βελτίωση. Ποιος ήταν, όμως, ο λόγος να καταστραφούν τόσες πόλεις και χωριά, να σκοτωθούν εκατοντάδες πολίτες και... να προβληθεί η κρατική τρομοκρατία ως δικαιολογημένη μέθοδος μπροστά στον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας»; Έπρεπε να συντριβεί η κοινωνία και να αναγκαστεί να κάνει μια κατασκευασμένη επιλογή ανάμεσα στην δημοκρατία και την σταθερότητα; Το Κρεμλίνο είναι ικανοποιημένο με την παρούσα καταπίεση κάθε προσπάθειας της Τσετσενίας να δράσει και να σκεφτεί ανεξάρτητα.

(Πηγή)