Δώσε και σώσε...

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

StumpleUpon DiggIt! Del.icio.us Blinklist Yahoo Furl Technorati Simpy Spurl Reddit Google Twitter FaceBook

"Να μοιράζεσαι τα παιχνίδια σου με τα άλλα παιδάκια", με προέτρεπε η μητέρα.
Η αλήθεια ήταν ότι τα ήθελα όλα δικά μου. Στην πορεία της ζωής όμως έμαθα ότι είναι σημαντικό να μοιράζεσαι με τους άλλους ανθρώπους. Φίλους, αδέλφια, συναδέλφους και όχι μόνο.
Δεν υπάρχει σπουδαιότερη πράξη από την γενναιοδωρία. Να προσφέρεις ό,τι έχεις στον διπλανό σου. Ή μεταφράζοντας το θρησκευτικά, "ο έχων δύο χιτώνες δίνει τον έναν".
Η ζωή ανταμείβει τους γενναιόδωρους.

Μαθαίνοντας, λοιπόν, τα παιδιά μας να δίνουν πρώτα-πρώτα διδάσκονται την αξία της προσφοράς. Τονώνουμε την αυτοπεποίθησή τους, μιας και νιώθουν ότι μπορούν να συμμετέχουν ως ισότιμα μέλη σε μια ομάδα.

"Α, μπορούμε να πάμε ένα πιάτο κουλουράκια στην κυρία Φίφη που μένει από κάτω", σκέφτεται το μωρό μας. Έχει κατά νου τον συνάνθρωπο. Η καλοσύνη είναι σαν ένας ακατοίκητος πύργος σε συνδυασμό με τη γενναιοδωρία αποκτά ζωή.

Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα και να ανταποκριθούν σε παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.

Να μην εκτιμούν μόνο τα υλικά αγαθά. Αλλά να γνωρίζουν ότι χρησιμοποιώντας αυτά δύνανται να αλλάξουν καταστάσεις - ή γιατί όχι τον κόσμο τους.

"Μαμά μην πετάς το φαγητό, μπορούμε να το στείλουμε στα παιδάκια στη Αφρική που πεινούν..." λέει η μικρή μας πριγκιπέσσα χωρίς να μπορεί να σκεφτεί ότι θα αλλοιωθεί στο δρόμο. Ωστόσο καμαρώνουμε με την φιλάνθρωπη διάθεσή της.

Μεταλαμπαδεύστε στα παιδιά την γενναιοδωρία και επομένως την τρυφερότητα και την μεγαλοψυχία. Μάθετέ τους να δωρίζουν γενναία, δηλαδή περισσότερο από ό,τι πρέπει, δίχως δισταγμούς και υστερόβουλες σκέψεις.

Ας θέσουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στην ωμότητα που χαρακτηρίζει την σύγχρονη κοινωνίας μας. Δεν είναι το χρήμα το παν. Μια μικρή πράξη μεταλλάσσεται σε μείζονος σημασίας κίνηση μόνο με την απλόχερη προσφορά μας.

Δώσε και σώσε... στην κυριολεξία!

Πηγή & φωτογραφία Zougla.gr

2 σχόλια:

Ευάγγελος είπε...

Αγαπητέ Γιώργο, ενδιαφέρουσα για μια ακόμα φορά η ανάρτησή σου. Έίναι κρίσιμο να είναι εξοπλισμένα τα παιδιά με το εφόδιο της αλληλεγγύης και της συμπόνιας, όχι φυσικά με την έννοια του οίκτου, αλλά με το χαρακτήρα της ανιδιοτελούς προσφοράς και συμπαράστασης. Κι ο καλύτερος τρόπος διδασκαλίας -ποιος άλλος;- το καθημερινό παράδειγμα των γονιών.

ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΕ ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.