Παιδί και δημιουργική κίνηση

Γράφει: Μακρή Νατάσσα, Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής, MSc

Είναι γεγονός, ότι τα παιδιά έχουν μια έμφυτη ανάγκη για κίνηση και φυσική δραστηριότητα. Δεδομένου του γεγονότος ότι η Φυσική Αγωγή στα σχολεία του ελλαδικού χώρου αποτελεί ένα υποβαθμισμένο μάθημα, θα πρέπει οι ίδιοι οι γονείς να ευαισθητοποιηθούν για την ομαλή φυσική και κατά συνέπεια ψυχολογική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών τους. Αυτό μπορεί εύκολα να επιτευχθεί, εάν οι ίδιοι οι γονείς αφουγκραστούν την αδιαμφισβήτητη ανάγκη των παιδιών τους για κίνηση.

Τα αναλυτικά προγράμματα φυσικής αγωγής, προβλέπουν την εκμάθηση βασικών μόνο αρχών κάποιων αθλημάτων, όπως π.χ. το βόλλευ, το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, η χειροσφαίριση και ενίοτε οι παραδοσιακοί χοροί και η ενόργανη. Τι γίνεται όμως αν κάποιο ή κάποια παιδιά δεν ανταποκρίνονται και δεν ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους ομαδικές δραστηριότητες? Σημαίνει ότι δεν έχουν ‘κλίση’ στην γυμναστική? Ή απλώς έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζονται κινητικά?

Τα παιδιά λοιπόν, από πολύ νωρίς έχουν την τάση και την ανάγκη να εκφράζουν τα συναισθήματά τους μέσω της κίνησης. Αυτό είναι εμφανές από τις αυθόρμητες χορευτικές τους αντιδράσεις όταν βιώνουν κάποια θετικά συναισθήματα. Συγκεκριμένα, η κινητική δημιουργική έκφραση αποτελεί για τα παιδιά μια από τις μεγαλύτερες πηγές απελευθέρωσης ενέργειας, καθώς καλύπτουν την ανάγκη που αισθάνονται για να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους και θέτουν τις βάσεις για την ανάπτυξη πιο αφηρημένων ιδεών και σύνθετων δεξιοτήτων (Μπουρνέλλη, 2002).

Το είδος του χορού που καλύπτει τις πολλαπλές ανάγκες των παιδιών, είναι ο δημιουργικός χορός ή αλλιώς η δημιουργική κίνηση. Ο δημιουργικός χορός είναι ένα ιδιαίτερο είδος τέχνης που βασίζεται στην αυθόρμητη κίνηση και όχι σε μια τυποποιημένη μορφή κίνησης, όπως το μπαλέτο ή οι παραδοσιακοί χοροί.

Το είδος αυτό της κίνησης, σχετίζεται με την γλώσσα του σώματος – και όχι μόνο- και βοηθά τα παιδιά να ανακαλύψουν τρόπους κίνησης που τους ταιριάζουν και τους γεμίζουν συναισθηματικά, εφόσον τα ίδια τα παιδιά αυτενεργούν ως προς την έκφραση και την επικοινωνία προσωπικών τους ιδεών και συναισθημάτων.

Η δημιουργική κίνηση, δεν βασίζεται σε κανόνες, όπως τα υπόλοιπα σπορ. Ο διδάσκοντας δίνει το ερέθισμα στα παιδιά, τα οποία καλούνται να το αποκωδικοποιήσουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Είναι ένα είδος γνωστικής πρόκλησης για τα παιδιά, τα οποία, απαντούν σε αυτήν μέσω της κίνησης και του αυτοσχεδιασμού, αναπτύσσοντας έτσι με επιτυχία την κριτική τους ικανότητα, την φαντασία, την αντίληψη , την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και την επικοινωνία (λεκτική ή μη λεκτική) με τους συνομηλίκους τους. Στην δημιουργική κίνηση, δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις, αλλά διαφορετικοί τρόποι αντίληψης και έκφρασης των ιδεών, των συναισθημάτων και των εμπειριών (Wyrick, 1968). Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην προσπάθεια με αποτέλεσμα τα παιδιά να παρακινούνται περισσότερο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Πηγές: Βιβλιογραφία:Bloom, D., (2001). Minimal music: roles and approaches of teachers engaging students with a contemporary art music through composition activities. A thesis submitted in fulfillment of the requirements of the degree of Doctor of Philosophy. Faculty of Arts. University of Sydney.Seitz, J, A. (2002). Dalcroze, the body, movement and musicality. Psychology of music, (in review). Wyrick, W. (1968). The development of a test of motor creativity. Research Quarterly, 39(3), 756-765. Μπουρνέλλη, Ν. (2002). Κινητική δημιουργικότητα. Αθήνα: Alpha Status.